Van infold tot boekje over dans

Briefing
In eerste instantie was het idee van Jaques Giesberz (directeur LCA) een extra (ook los weg te geven) kleurenbijlage te laten ontwerpen bij het door henzelf (nauwelijks) vormgegeven jaarverslag. Voor deze bijlage heeft Lilian van Rooij elf partners van het LCA  geïnterviewd en geportretteerd. Haar foto’s en interviews moesten apart ingebonden worden en daarmee een langere ‘houdbaarheid’ krijgen dan het jaarverslag.

Debriefing & Oplossing
Deze houdbaarheid was een belangrijke randvoorwaarde. Houdbaarheid betekent hier: leuk om vaker dan éénmaal in terug te kijken. Hoe kon een boekje dat welgeteld 11 foto’s bevat en in totaal minder dan 4A tekst een houdbaarheid krijgen met als doel het netwerk van het LCA in kaart te brengen? Een dun foldertje zou misschien te snel in de papierbak verdwijnen. Iets wat meer zou lijken op een boekje zou misschien wel bewaard worden.

Jacques kwam daarom met het idee er een bonnenboekje van te maken. Iedere netwerkpartner zou in het boekje een speciale aanbieding kunnen doen. Een bon goed voor ‘kans op een gratis dansles’ tot kortingsbonnen op abonnementen.

Een extra uitdaging was om de fotografie meer op één lijn te brengen. Lilian had zeer uiteenlopende portretten gemaakt die voor een buitenstaander, zichtbaar moeilijk een relatie aangingen met elkaar. Liggende en staande foto’s, standpunten van veraf tot dichtbij, achtergronden die de ene keer wél en de andere keer geen rol spelen in het beeld.
Deze reeks beelden was duidelijk nog geen serie maar waren meer opzichzelfstaande portretten.
Het is ook lastig als (zoals bij deze case het geval was) blijkt dat de fotograaf zonder kader eerder gaat fotograferen vóór er een concept-ontwerp is.

Het beeld van een netwerk, een soort van web, aaneenschakeling van kleine stukjes tot één groot geheel, is uiteindelijk als  concept losgelaten op de fotografie. De foto’s zijn allemaal ‘verknipt’ en uit elkaar getrokken waardoor ze dezelfde stijl krijgen. Ook werd het probleem van staande en liggende beelden hiermee opgelost. Alle portretten zijn vierkant geworden en vormen nu meer een serie in het boekje.

Meerwaarde

Door het een klein en compact formaat te geven kreeg het boekje juist meer ‘body’. Wat in het begin max 16 pagina’s mocht tellen is uitgegroeid tot een “gezellig doe boekje” van 96 pagina’s.